Ne jemi tempulli i Perëndisë

Ne jemi tempulli i Perëndisë
Trupi njerëzor është kryevepër e një projekti të shkëlqyer. Zemra e vogël sa një grusht pompon 56 litra gjak në trupin tonë, 1000 herë në ditë nëpërmjet 60.000 milje enësh gjaku, duke i bërë qelizat e gjakut të lëvizin 168 milion milje në ditë ose 6.720 herë rreth botës.

Truri i njeriut ka 10 bilion qeliza nervore që regjistrojnë ato që shikon dhe dëgjon. Në fakt asnjë kompjuter nuk mund të krahasohet me kompleksin dhe potencialin e trurit njerëzor.

Veshja e brendshme e stomakut përmban 35 milion gjendra të lëngjeve sekretuese që ndihmojnë proceset kimike të cilat sigurojnë jetën.

Lëkura ka më tepër se 2 milion gjëndra të vogla djerse – rreth 6500 për cm2 – të gjitha këto pjesë të një rrjeti përforcues që rregullon temperaturën e trupit.

Gjeje dhe jetoje thirrjen tënde në jetë

Perëndia krijoi çdo qenie njerëzore në imazhin dhe përngjasimin e Tij për jetën e përjetshme. S’ka gabime apo rastësira. Si edhe thuhet “Perëndia nuk prodhon gjëra të vjetra. Gjithsekush, ose, sipas gjuhës Biblike “shumë” thirren, por jo të gjithë zgjidhen. Disa lihen mënjanë, jo sepse nuk kanë thirrje nga Perëndia, por sepse refuzojnë të pranojnë thirrjen e tyre.
Gjithsecili e ka një thirrje. Dhe të gjitha thirrjet janë “fetare”. Kjo nuk do të thotë që gjithsecili thirret t’i shërbejë Kishës në aspektin profesional; të jetë peshkop, prift, dhjakon, murg, murgeshë, lexues ose punëtor në Kishë i një prej këtyre llojeve. Është e qartë që jo të gjithë thirren në këto shërbime specifike kishtare. Por gjithsecili thirret t’i shërbejë Perëndisë dhe qenieve të tjera njerëzore në një formë jete të cilën vetë Perëndia e dëshiron. Kjo “formë jete” nuk është e nevojshme të jetë punë ose profesion.

Ti je bir i dashur!

Ti je bir i dashur!

Kur ti me kërkove të shkruaj për ty edhe miqtë e tu për jetën shpirtërore, kam pyetur veten nëse do të ishte vetëm një fjalë që unë do të doja më shumë se të gjitha ta kujtonit kur të mbaronit së lexuari të gjitha ato që doja të shkruaja. Gjatë vitit të kaluar kjo fjalë e veçantë ka dalë gradualisht nga thellësia e zemrës sime.

Është fjala: “bir i dashur”, dhe unë jam i bindur se kjo më është dhënë për hatrin tënd dhe të miqve të tu. Kur u bëra i krishterë i mësova këto fjalë nga historia e pagëzimit të Jisuit të Nazaretit. “Dhe Jisui sapo u pagëzua, doli nga uji, qiejt u hapën dhe Ai pa Frymën e Perëndisë duke zbritur si një pëllumb e duke ardhur mbi të; dhe ja një zë nga qielli që tha: “ti je biri im i dashur, në ty unë jam kënaqur”.


Për shumë vite i kam lexuar këto fjalë dhe madje kam reflektuar mbi to në predikime, referate, por vetëm tani kohët e fundit ato kanë marrë një kuptim më të thellë se kufijtë e traditës sime.
Diskutimet e shumta më drejtuan në bindjen e brendshme se fjalët: “ti je biri im i dashur”, zbuluan të vërtetën më intime për të gjitha krijesat njerëzore, edhe nëse ata i përkasin ose jo ndonjë tradite.

“Ju do të merrni fuqi kur Shpirti i Shenjtë të vijë mbi ju”.

Krishti na premtoi: “Ju do të merrni  fuqi kur Shpirti i Shenjtë të vijë mbi ju”.  Apostujt e morën këtë fuqi. Kështu edhe ne!
Fuqi për të shndërruar thatësirën e shpirtit në një kopësht të bukur;
Fuqi për t’i rezistuar sulmit të mëkatit, ose nëse kemi rënë në mëkat, fuqi për të marrë udhën e kthimit për te shtëpia e Atit si djali plangprishës  dhe për të qenë i sigurt për faljen e plotë;


Fuqi për të mbajtur barrat e çdo dite;
Fuqi për të thyer zinxhirët e zakoneve mëkatare, që për një kohë të gjatë na kanë robëruar;
Fuqi për të vazhduar betejën shpirtërore;
Fuqi për të mbrojtur të drejtën;
Fuqi për të falur; për të dashur; për të arritur qëllimin tonë final.

TAKIMI STUDENTOR - Ai qe zgjedh Krishtin, zgjedh jeten.

Programi dhe diskutimi në grupe të vogla

10:00 – Lutja: Falenderim Zotit për gjithçka
10:20 - Mëngjesi
11:00 – Ai qё zgjedh Krishtin, zgjedh jetёn - referon Pamela Barksdale

12:00 – Pushim/Kokteil
12:20 - Diskutim në grupe të vogla: Diskutim për zgjedhje të ndryshme në jetën e përditshme, çfarë dёshiron Jisui të bëjmë, pse dhe si.
13:30 – Dreka
14:00 - PUNE NE GRUP - Jetojmё nё botё tё rёnё, por si do ta shpёtojmё shpirtin tonё? (përgatitja dhe hedhja e parashutave)

Dhe këto fjalë që sot po të urdhëroj do të mbeten në zemrën tënde

Dhe këto fjalë që sot po të urdhëroj do të mbeten në zemrën tënde. Ligji i përtërirë 6:6
Ligji i përtërirë është përsëritjë e Ligjit të Perëndisë për popullin e Izraelit.
Dhe këto fjalë që sot po të urdhëroj, thotë Zoti, do të mbeten në zemrën tënde. Duket sikur i drejtohet një personi, Moisiut, por në fakt na drejtohet të gjithëve ne. Izraelitët, populli i zgjedhur, dolën nga skllavëria egjiptiane, kaloi shkretëtirën dhe tani qëndron përballë Tokës së Premtuar. Kjo ishte ëndrra e tyre 400 vjeçare.
Qëndrojnë para vendit dhe Zoti i rikujton atyre BESELIDHJEN që kishin bërë me Perëndinë. E dimë që Moisiu vet nuk u fut në Tokën e Premtuar. Zoti kërkon që ai t’i kujtojë popullit edhe një herë atë që duhet të bëjnë. Ai i përsërit edhe një herë 10 urdhërimet.
Këto ia thotë Moisiut, por nëpërmjet tij i drejtohet gjithë izraelitëve: Këto fjalë që sot po të urdhëroj do të mbeten në zemrën tënde.
Pse?
Pse ishte e rëndësishme t’i ruanin këto urdhërime? Pse izraelitët duhet të bënin vullnetin e Perëndisë? Pse Zoti i porosit të ruajnë porositë kur të hyjnë te Toka e Premtuar?
Izraelitët ishin tregtarë të mëdhenj dhe interesaxhinj. Zoti e njihte mirë popullin e vet, prandaj ju thotë: Nëse doni të keni jetë me begati, të gjatë, me të mira materiale dhe me të gjitha ato që ju kam premtuar RUANI POROSITE.
Porositë e Zotit janë për të mirën tonë, jo thjesht që ne të jemi shembull për të tjerët, drita në botë etj. Është për të mirën tonë të ruajmë porositë, për të mirën e jetës sonë. Njeriu rritet shkallë – shkallë në Zotin. Perëndia i zbulohet njeriut shkallë –shkallë. Jeta shpirtërore është si rritja e një fëmije. Ne u tregojmë fëmijëve aq sa ata kuptojnë, gjithçka sipas moshës së tyre.

Si të kesh një udhëtim të mbarë në ditët e jetës sate

KARAKTERISTIKAT e drejtuesit të suksesshëm, i cili e mbaron mirë jetën e tij:
1 – Ruan një marrëdhënie të gjallë personale me Perëndinë deri në fund të jetës.

2 – Është gati të mësojë dhe mund të mësojë nga disa lloj burimesh, veçanërisht nga jeta.

3 – Shfaq në karakterin e tij  ngjashmërinë me Krishtin, e cila vërtetohet nga frytet e Shpirtit të Shenjtë në  jetën e tij.

4 – Përjeton të vërtetën në jetën e tij në mënyrë që besimi te Perëndia dhe premtimet e Tij  të vërtetohen.

5 – Ai lë pas një ose më shumë kontribute të mëdha.

6 – Ecën i vetëdijshëm drejt destinacionit dhe sheh disa ose të gjitha qëllimet të përmbushen.


GJASHTE barrierat që pengojnë suksesin:
1 – Paraja: përdorimi jo i saktë i parave; kur lejon lakminë të lëshojë rrënjë në ty.

2 – Pushteti: priresh të përfitosh privilegje nga posti që ke, por nuk dëshiron të kesh përgjegjësi.

3 – Krenaria: ti duhet të pranosh që gjithçka që ke të është dhënë nga Perëndia dhe Ai është i vetmi i cili bën të mundur që të kesh sukses në shërbesën tënde.

4 – Seksi: marrëdhëniet seksuale ilegale, të papranueshme nga shoqëria. Shembulli klasik i ndershmërisë së Jozefit përsa i përket mëkatit seksual është modeli ideal.

Gjithsecili ka një thirrje

Gjithsecili ka një thirrje
Perëndia krijoi çdo qenie njerëzore në imazhin dhe përngjasimine Tij për jetën e përjetshme. S’ka gabime apo rastësira. Si edhe thuhet “Perëndianuk prodhon gjëra të vjetra. Gjithsekush, ose, sipas gjuhës Biblike “shumë”thirren, por jo të gjithë zgjidhen. Disa lihen mënjanë, jo sepse nuk kanë thirrjenga Perëndia, por sepse refuzojnë të pranojnë thirrjen e tyre.
Gjithsecili e ka një thirrje. Dhe të gjitha thirrjet janë“fetare”. Kjo nuk do të thotë që gjithsecili thirret t’i shërbejë Kishës nëaspektin profesional; të jetë peshkop, prift, dhjakon, murg, murgeshë, lexuesose punëtor në Kishë i një prej këtyre llojeve. Është e qartë që jo të gjithëthirren në këto shërbime specifike kishtare. Por gjithsecili thirret t’i shërbejëPerëndisë dhe qenieve të tjera njerëzore në një formë jete të cilën vetë Perëndiae dëshiron. Kjo “formë jete” nuk është e nevojshme të jetë punë ose profesion.Për shembull, disa njerëz thirren të vuajnë në këtë tokë dhe të sjellinrezultatet e njerëzimit të rënë në një mënyrë shumë të dhunshme; të jenëviktima të sëmundjeve, pengesave, pikëllimeve; të jenë referuesit e kujdesit tënjerëzve të tjerë, ose të përbuzjeve. Kjo është thirrja e tyre, dhe ata janëbekuar në mënyrë të veçantë nga Perëndia dhe duhen nga Krishti në plotësinë dhepranueshmërinë e Tij.
Me një fjalë, për gjithsecilin ekziston një plan dhe qëllimhyjnor. Ka një “paracaktim”, jo në kuptimin që Perëndia programon krijesat eTij ose u dhunon atyre vullnetin e Tij kundër vullnetit të tyre, përkundrazi, Perëndianjeh çdo person që para themelimit të botës dhe ruan jetën e tyre unike dhekushtet specifike të mënyrës së tyre tokësore të cilat janë në fakt kushtet mëtë mira të mundshme për ta (sado e papranueshme mund të na duket kjo ne krijesave në gjendjen tonë të kufizuar dhe të rënë). Perëndia punonsë bashku me secilin prej nesh, kështu që nëpërmjet vuajtjeve që duhet të keminë tokë, mund të shkojmë drejt jetës së përjetshme në shekujt që vijnë.

FJALIMI i atë Vasilit Thermos, Qendra Studentore 2011

"GEZOHU, pra, o i ri, NE RININE TENDE, 

Le të GEZOHET zemra jote ne ditet e rinise sate; 

NDIQ  rrugët e zemrës sate dhe pamjen e syve të tu,

POR dije se për të gjitha këto gjëra  

PERENDIA DO TE TE THERRASE NE GJYQ". Predikuesi 11.9

GEZOHU! 

Qytetërimi i sotëm përdor fjalët GEZIM, RINI dhe LIRI në mënyrë të gabuar dhe problematike. Ai i përdor këto fjalë për të na futur në grackën e vet e për të na tërhequr në konsumim, duke paraqitur parrullat: bli gjëra se do jesh i lumtur, ndiq kënaqësinë e shqisave dhe do Të gëzohesh.

Në fakt gëzimi nuk vjen nga të pasurit gjëra, por nga marrëdhënia ndërpersonale. 

VETEM NJE MARREDHENIE ESENCIALE NDERPERSONALE SJELL GEZIM TE VERTETE.

LIRIA

Kur liria kufizohet në nivel të jashtëm, njeriu nuk është i gëzuar. Shikojmë vende me banorë të pasur, por të pakënaqur. Jetojnë brenda bollëkut, por s'kanë gëzim, s'kanë as lumturi. Apostull Petro shkruan se ekziston liria që mund të jetë mbulesë e së keqes. Kam liri të zgjedhë, por brenda jam i varur nga PASIONET. 

ZEMRA

Në një reklamë thuhej: ndiq zemrën tënde

Domethënë ji impulsiv, bëj në çdo moment ç'të thotë zemra. 

Por zemra është e kundërta, siç e thotë dhe Shkrimi i Shenjtë, ZEMRA është njeriu i fshehur i cili është shumë i çmuar para Perëndisë. Qytetërimi përpiqet ta na bindë se realiteti është vetëm ajo që duket, ndërkohë që gjërat më të rëndësishme për njeriun janë ato thellë brenda shpirtit të tij. Zemra nuk është konsumi, por ajo që fsheh kërkesa të larta dhe fisnike të njeriut. Disa herë zemra funksionon pa e kuptuar ne. Kujto historinë e dy dishepujve që shkonin për në Emaus. Ata bënë një rrugë të gjatë me Jisuin, por nuk e kuptonin që ishte Ai. Pasi u largua Jisui ata i thoshin njeri-tjetrit: A NUK NA DIGJEJ ZEMRA KUR ECNIM ME TE?

Atë që do të arrijë qytetërimi i konsumit është të mos e ndjekim realisht zemrën, edhe pse në reklama paraqitet me parrullën ndiq zemrën.

At Vasili Thermosi Referati i takimit Te Qendra Studentore e Kishes Orthodokse

Ti je bir i dashur!

Kur ti me kërkove të shkruaj për ty edhe miqtë e tu për jetën shpirtërore, kam pyetur veten nëse do të ishte vetëm një fjalë që unë do të doja më shumë se të gjitha ta kujtonit kur të mbaronit së lexuari të gjitha ato që unë doja të shkruaja. Gjatë vitit të kaluar kjo fjalë e veçantë ka dalë gradualisht nga thellësia e zemrës sime. Është fjala: “bir i dashur”, dhe unë jam i bindur se kjo më është dhënë për hatrin tënd dhe të miqve të tu. Kur u bëra i krishterë e mësova këtë fjalë nga historia e pagëzimit të Jisuit të Nazaretit. “Dhe Jisui sapo u pagëzua, doli nga uji, qiejt u hapën dhe Ai pa Frymën e Perëndisë duke zbritur si një pëllumb e duke ardhur mbi të; dhe ja një zë nga qielli që tha: “ti je biri im i dashur, në ty unë jam kënaqur”.

Për shumë vite i kam lexuar këto fjalë dhe madje kam reflektuar mbi to në predikime, referate, por vetëm tani kohët e fundit ato kanë marrë një kuptim më të thellë se kufijtë e traditës sime.

Diskutimet e shumta më drejtuan në bindjen e brendshme se fjalët: “ti je biri im i dashur”, zbuluan të vërtetën më intime për të gjitha krijesat njerëzore, edhe nëse ata i përkasin ose jo ndonjë tradite.

Miku im, gjithçka që dua të të them është “ti je bir i dashur”, dhe gjithçka që unë shpresoj është se ti mund t’i dëgjosh këto fjalë të drejtuara tek ty me gjithë kujdesin, dhembshurinë dhe fuqinë që dashuria mund të ketë. Dëshira ime e vetme është t’i bëjë këto fjalë të kumbojnë në çdo qoshe të qenies sate  - “ti je bir i dashur”.

Dhurata më e madhe që miqësia ime mund të të japë ty është dhurata e të qënit i dashur. Unë mund ta jap këtë dhuratë vetëm nëse unë tashmë e kam pranuar atë në veten time. A nuk është kjo miqësia: t’i japim njëri – tjetrit dhuratën e të qenit të dashur?

Të jetojmë një jetë të frytshme dhe të kemi një shërbim të suksesshëm

Sa prej nesh mund të thonë se shërbimi ynë është i “frytshëm”?

Sa prej nesh ndjejnë që jeta jonë është e “frytshme”?

Çdo të thotë të jesh “i frytshëm”? Sa fryte janë të mjaftueshme?

Një përcaktim i jetës së frytshme është jeta e transformuar nga Ungjilli  - JETË TË TRANSFORMUARA!!! Ose mund të themi JETË TË NDRYSHUARA!!!

A është jeta jonë “jetë e transformuar” – jetë e transformuar dhe e ndryshuar nga Ungjilli i Jisu Krishtit?

A po i ndihmon shërbimi ynë njerëzit që t’i drejtojë rrugën e transformimit?

·         Kjo është një pyetje që duhet menduar shpesh. Gjatë viteve që shërbejmë në kishë, a e kalojmë kohën më shumë me programe dhe aktivitete të cilat ndihmojnë që të ndryshojnë jetët e njerëzve të tjerë?

·         Çfarë ndodh me këta njerëz?

·         Nga disa, kemi dëgjuar se janë divorcuar, disa janë larguar nga kisha, të tjerë nuk janë aktivë në jetën e krishterë.

·         Disa kanë qëndruar besnikë.

·         Kuptojmë që ndryshimi dhe transformimi është një udhëtim që vazhdon!

Lexo 2 Pjetrit 1: 3-11

3.      Siç na i fali të gjitha fuqia e tij hyjnore për jetë e shpresëtari me anë të njohjes së atij që na thirri me lavdi e me mirësi;

4.      me anë të të cilave na dhuroi premtimet më të çmueshme e më të mëdha, që me anë të këtyre të bëheni pjesëtarë të natyrës së Perëndisë, duke larguar prishjen që vjen në botë me anë të lakmisë.

Të ecim me Krishtin – udhëtim i pafund

5 Gabimet e zakonshme të atyre që largohen nga besimi:

-          Gabimi # 1 – Përqendrimi te detajet më të vogla të fesë dhe humbja e frymës thelbësore të të jetuarit të besimit!

-          Gabimi # 2 – Të paturit zell pa dashuri dhe pa kuptimin e besimit.

-          Gabimi # 3 – Futja në mentalitetin e botës që na rrethon, dhe mohimi i standardit që Perëndia na ka dhënë në Kishë dhe nëpërmjet zbulesës së Tij të shenjtë.

-           Gabimi # 4 – Largimi nga besimi pas shkollës; përfshirja në punë dhe në botën përrreth; lindja e dyshimit për rolin qendror që ka besimi në jetën tonë të përditshme.

-          Gabimi # 5 - Lejimi i dekurajimeve ose zhgënjimeve që errësojnë pamjen për Kishën dhe për të ardhmen.

“Gjithmonë kujto”

o   Kujto gjithçka që Perëndia ka bërë për ty.

O Perëndi, ku je? Çfarë është jeta? Pse duhet ta jetoj?

Bazuar në librin“The Question of God” të Armand Nikolit

Këtë verë lexova një libër të mrekullueshëm me titull «Ku është Perëndia» (The Question of God) shkruar nga një profesor i Universitetit të Harvardit, një nga universitetet më të famshëm të Amerikës. Profesori Dr. Armand Nikoli, jep një lëndë mbi Zigmund Frojdin dhe C.S. Leëis, dy nga gjenitë më të mëdhenj të shekullit të shkuar. Ai, në lëndën e tij, krahason pikëpamjet e tyre për Perëndinë, dashurinë dhe kuptimin e jetës. Zigmund Frojdi është përfaqësuesi i qëndrimit ateist dhe materialist, ndërsa C.S. Lewis përfaqëson ateistin e kthyer në të krishterë.

Cila pikëpamje ofron përgjigje për pyetjet themelore të jetës? Ajo ateiste dhe materialiste (d.m.dh. sekulare), apo pikëpamja e krishterë? Kjo është tema e librit dhe biseda ime e sotme.

Filozofi i lashtë, Sokrati, ka thënë: “Jeta që nuk shqyrtohet, nuk ia vlen të jetohet”.

Martin Luther King, Profeti social i madh amerikan, ka thënë: “Nëse nuk keni gjetur diçka për të cilën ia vlen të japësh jetën, atëherë nuk jeni i denjë për të jetuar”.

Në universitet, ju studentët shqyrtoni çdo aspekt të jetës – trupin e njeriut në mjekësi, universin e pafund dhe atomin më të vogël në fizikë, ekonominë, ligjin, sociologjinë e psikologjinë. Studentët nëpër universitete shqyrtojnë të gjitha aspektet e jetës, përveç njërit! Shpeshherë, nuk shpenzojnë aspak kohë për të parë veten e tyre dhe për të kuptuar thellësitë e shpirtit të tyre.

Përse?

Sepse kemi frikë nga ajo që do të gjejmë atje:

            Një jetë pa lumturi dhe paqe.

-          Një jetë e mbushur me ëndrra për rehati, pasuri dhe pushtet, por duke e ditur gjithnjë se asnjë gjendje e jashtme nuk do të prehë shqetësimet tona dhe nevojat që gjenden thellë në shpirtin tonë.

Ne jemi tempulli i Perëndisë

Trupi njerëzor është kryevepër e një projekti të shkëlqyer. Zemra e vogël sa një grusht pompon 56 litra gjak në trupin tonë, 1000 herë në ditë nëpërmjet 60.000 milje enësh gjaku, duke i bërë qelizat e gjakut të lëvizin 168 milion milje në ditë ose 6.720 herë rreth botës.

Truri i njeriut ka 10 bilion qeliza nervore që regjistron ato që shikon dhe dëgjon. Në fakt asnjë kompjuter nuk mund të krahasohet me kompleksin dhe potencialin e trurit njerëzor.

Veshja e brendshme e stomakut përmban 35 milion gjëndra të lëngjeve sekretuese që ndihmojnë proceset kimike të cilat sigurojnë jetën.

Lëkura ka më tepër se 2 milion gjëndra të vogla djerse – rreth 6500 për cm² – të gjitha këto pjesë të një rrjeti përforcues që rregullon temperaturën e trupit.

Në trup mund të gjejmë rrjet komunikimi, banka kujtese, fabrika kimike të një kompleksi të pabesueshëm, sisteme alarmi, mekanizma mbrojtës, uzina pastrimi, depozita shkatërruese, ritransmetues elektrikë, rregullues të sistemeve të prishura, kontrollues të temperaturës dhe sisteme të tjera fantastike, të cilat e bëjnë trupin të vetëmjaftueshëm dhe vetërigjenerues. 

Psalmisti kur mendonte për trupin njerëzor, i drejtohet Perëndisë me këto fjalë:

“Ti ke formuar të përbrendshmet e mia, Ti më ke endur në barkun e nënës sime” (Ps. 139:13).

Kush erdhi e para: Kisha apo Dhiata e Re?

                    

Do të dëshiroja ta filloja diskutimin tonë sot me dy pyetje shumë të rëndësishme për besimin tonë. Pyetja ime e parë është: Kush erdhi e para – Kisha apo Dhiata e Re? Kurse pyetja ime e dytë, të cilën do ta shqyrtojmë më vonë është: Nga të gjitha Kishat që ekzistojnë sot, cila është Kisha e vërtetë e Dhiatës së Re?   

Para se të fillojmë diskutimin tonë për t’iu përgjigjur këtyre dy pyetjeve, do të dëshiroja të theksoja përgjegjësinë që kemi si të krishterë orthodhoksë për të lexuar Biblën çdo ditë dhe për ta njohur mirë atë. Bibla është fjala e frymëzuar e Perëndisë dhe ne duhet ta përdorim këtë urtësi të Biblës si një burim fuqie dhe transformimi shpirtëror.

Nëse hedhim një vështrim mbi shenjtorët e Kishës, do të shohim se sa i rëndësishëm është për ne leximi i Biblës. Shën Joan Gojarti i lexonte letrat e Shën Pavlit të paktën dy herë në javë, disa herë tri ose katër herë në javë. Shën Serafimi i Sarovit i lexonte katër Ungjijtë çdo ditë. Shën Joani i San Franciskos, shenjtor i ditëve tona, e lexonte Biblën aq shumë saqë i dinte përmendsh të katër Ungjijtë.

Të lexuarit e Bilës është bashkëbisedim me Perëndinë. Kjo duhet bërë me përulësi dhe respekt çdo ditë të jetës sonë.

Në këtë pikë, sot ekziston një keqkuptim midis shumë të krishterëve perëndimorë, që thonë se gjithçka kemi nevojë për të qenë të krishterë të mirë është të lexojmë Biblën. Ata thonë se nuk kemi nevojë për Kishën, nuk kemi nevojë për Misteret, nuk kemi nevojë për Etërit e Kishës, nuk kemi nevojë për Traditën e Shenjtë – e vetmja  gjë që na nevojitet si drejtues për shpëtimin tonë është Bibla. Ky mendim, i cili është shumë i përhapur ndër të krishterët protestantë dhe ungjillorë, na drejton te pyetja e parë që përmendëm më lart.

Jeta e përditshme e të krishterit orthodhoks

Po filloj me një ngjarje nga jeta e Shën Gjermanoit të Alaskës, apostullit të Amerikës. Fakti që ai është apostull i Amerikës, i një vendi perëndimor, ka një rëndësi të veçantë për Orthodhoksët që jetojnë në Perëndim. Shën Gjermanoi, pjesën e fundit të jetës së tij e kaloi si eremit në ishullin Sprus. Një ditë erdhi në ishull një anije luftarake ruse, dhe oficerët që ishin në të e ftuan atë Gjermanoin të hanin së bashku. Kur po hanin u hap kjo temë bisede: “Për çfarë kujdesemi më shumë në jetë? Cila është gjëja më e rëndësishme që duhet të bëjë secili prej nesh?” Me radhë secili prej oficerëve që qëndronin rreth tryezës shprehu mendimin e vet. Disa folën për familjet dhe shtëpitë e tyre, të cilat sigurisht ishin shumë larg nga bregdeti i Alaskës ku ata ndodheshin, pastaj folën për kuptimin e jetës familjare dhe të fëmijëve. Më në fund erdhi radha e Shën Gjermanoit të flasë. Cila është gjëja më e rëndësishme në jetë sipas mendimit të tij? Ai dha këtë përgjigje: “Vëllezër, le të përpiqemi mbi çdo gjë të bëjmë këtë: nga kjo ditë e tutje, nga kjo orë, nga kjo minutë, le të duam Perëndinë mbi të gjitha”.

Në përgjigjen e tij le të vëmë re kuptimin imediat që ai i dha çështjes. Duhet ta duam Perëndinë, jo në të ardhmen e pacaktuar, jo në një tjetër rast, por pikërisht në këtë moment, këtu dhe tani, sot, nga kjo ditë e më tej, nga kjo orë, nga kjo minutë. Djalli na thotë “nesër” ose “dje”, por Perëndia na thotë “sot”.

Të njëjtën gjë e gjejmë shpesh në Shkrimin e Shenjtë. Në psalmet, p.sh. në psalmin 94, thuhet, “Sot, në qoftë se i dëgjoni zërin, mos i ashpërsoni zemrat”. Perëndia na flet sot. Sillni ndër mend si e fillon Krishti predikimin e Tij publik në sinagogën e Nazaretit. Nga libri i Isaias lexon fjalët: “Fryma e Zotit është mbi mua, Ai më ka caktuar si t’u predikoj lajmet e mira të varfërve”. Dhe pastaj Zoti e mbyll librin dhe u thotë njerëzve: “Sot, ashtu siç e dëgjuat vetë, ky shkrim u bë i vërtetë”. Kështu fjala e parë e predikimit publik të Krishtit sipas Shën Llukait është: “Sot”. Shën Pavli thotë të njëjtën gjë: “Vini re, sot është dita e shpëtimit”. Keros, koha e pranueshme, çasti vendimtar është momenti në cilin ndodhemi, tani.

Një përrallë, e treguar nga Tolstoi, mund të shërbejë si ilustrim. Dikujt i thanë të gjejë cili është çasti më i rëndësishëm, cili është personi më i rëndësishëm, cila është detyra më e rëndësishme. Ashtu si ndodh në përralla, njeriut që duhej të zgjidhte problemin i ndodhën shumë aventura dhe si bëri shumë kërkime më në fund dha këtë përgjigje:

Duke të njohur Ty, Zoti im, dhe duke jetuar jetën me Ty, kuptoj dhe përjetoj çdo ditë e më tepër lirinë që Ti më ke falur

Çfarë është Jisui për ne?

Jisui thotë: Unë jam gjithçka.

Peshkop Bevridge ka dhënë një ilustrim të bukur mbi shprehjen nëpërmjet së cilës Perëndia përshkruan Veten në Dhiatën e Vjetër. UNE JAM. Ai tha: “Perëndia nuk thotë në Dhiatën e Vjetër, Unë jam drita, drejtimi, fuqia e njerëzve, por thjesht ‘Unë jam’.

Ai thotë:

Janë ata të dobët? - Unë jam i fuqishëm.

Janë ata të varfër? -  Unë jam i pasur.

Kanë ata shqetësime? - Unë sjell ngushëllim.

Janë ata të sëmurë? - Unë jam i shëndoshë.

Janë ata duke vdekur? - Unë jam jeta.

Ata nuk kanë asgjë? - Unë jam gjithçka.

Unë jam urtësi dhe fuqi.

Unë jam drejtësia dhe mëshira.

Unë jam hiri dhe mirësia.

Unë jam lavdia, bukuria, gjithëmjaftueshmëria, shenjtëria…, përsosmëria, përjetësia.

Unë jam Ai që jam.

Çdo gjë që është e pastër dhe e shenjtë, çdo gjë që është e madhe dhe e kënaqshme, çdo gjë që është e mirë ose e nevojshme për ta bërë njeriun të lumtur, ai jam Unë”.

Shën Joan Gojarti vendos këto fjalë në gojën e Jisuit.

“Unë jam atë dhe vëlla, dhe bashkëshort; Unë jam shtëpi, veshje, rrënjë, guri i themelit.

“Dua të ndryshoj jetën tënde” - Misioni në marrëdhëniet shoqërore

“Dhe kush do t’ju bëjë keq, në qoftë se ju ndiqni të mirën? Por, edhe sikur të vuani për drejtësinë, lum ju! Pra, mos kini asnjë druajtje prej tyre dhe mos u shqetësoni, madje shenjtëroni Zotin Perëndinë në zemrat tuaja dhe jini gjithnjë gati për t’iu përgjigjur në mbrojtjen tuaj kujtdo që ju kërkon shpjegime për shpresën që është në ju, por me butësi dhe me druajtje, duke pasur ndërgjegje të mirë, që, kur t’ju padisin si keqbërës të turpërohen ata që shpifin për sjelljen tuaj të mirë në Krishtin”. 1Pj. 3:13-16

Në këto faqe do të lexoni një strukturë thelbësore për ndarjen e Ungjillit në kontekstin e shoqërisë. Besoj që një nga mënyrat më efektive për të sjellë njerëzit te Krishti në shekullin e 21-të është nëpërmjet marrëdhënieve personale, që një person të ndajë me një mik, çfarë ka gjetur tek Krishti. Fatkeqësisht shumë herë jemi të papërgatitur t’i shpjegojmë esencën e Ungjillit një personi tjetër. Kemi eksperiencë të Krishtit dhe jetës në Kishën e Tij, por kur fillojmë t’i shpjegojmë Ungjillin një personi tjetër shpesh devijojmë në shpjegimin e detajeve të praktikës Orthodhokse të tilla si: rregullat e kreshmës dhe sjelljes në kishë, pa shpjeguar kurrë marrëdhënien me Trininë e Shenjtë mbi të cilën bazohen këto gjëra. Shpresoj që nëpërmjet këtyre fjalëve të frymëzoheni dhe të përgatiteni të ndani Ungjillin me miqtë tuaj dhe t’i sillni te Krishti.

Fuqia e shumëfishimit

Mund të duket një gjë e vogël të sjellësh një person tjetër te Krishti, por ky është në të vërtetë mjeti më i fuqishëm që kemi për të sjellë botën te Krishti. Nëse secili nga ne do të takonte vetëm një person çdo vit dhe do t’i frymëzonte të sillte një person çdo vit, rezultati do të ishte i pabesueshëm. Nëse 40 njerëz do ta bënin këtë për 20 vitet e ardhshme, ne do të kishim ofruar te Krishti më shumë se 38 milionë njerëz. Kjo shifër është më e madhe se popullsia e shumicës së vendeve evropiane. Nëse do të rrisnim faktorin shumëfishues dhe do të sillnim te Krishti 2 persona në vit, brenda 18 viteve do të arrinim shifrën 16 miliard njerëz më shumë se tërë popullsia e botës.

Alkooli dhe duhani

93% e të gjithë maturantëve të shkollave të mesme e ka provuar alkoolin, drogën më të përdorur në shoqërinë tonë. Ndryshe nga drogat  më të forta, si heroina, alkooli pranohet nga shumë segmente të shoqërisë. Shumë njerëz nuk janë të ndërgjegjshëm për fuqitë e tij shkatërruese.

Dhjetë milion amerikanë e pranojnë që janë alkoolistë. Ka mundësi që një numër i përafërt njerëzish të kenë probleme me pirjen e alkoolit, por që nuk e pranojnë kurrë këtë fakt.

Cilat janë problemet që shoqërojnë përdorimin e tepërt të alkoolit?

A pini cigare? Nëse pini, jeni pjesë e një grupi që po zvogëlohet çdo vit. Në 2 dekadat e fundit, përqindja e amerikanëve që pijnë duhan është përgjysmuar. Ndërkohë që njohuria për rreziqet e shëndetit nga përdorimi i duhanit rritet, pirja e duhanit bëhet më pak e pranueshme për shoqërinë. Madje edhe ndër adoleshentët norma e pirjes së duhanit nuk ka ndryshuar. Afërsisht vetëm 1 në 5 adoleshentë pi duhan. Megjithatë për një grup të madh adoleshentësh pirja e duhanit mbetet ‘gjëja për t’u bërë’.