KRESHMA NË JETËN TONË - MERRE SERIOZISHT

Të marrësh me seriozitet Kreshmën do të thotë pra që do ta konsiderojmë atë para së gjithash në nivelin më të thellë të mundshëm-si një sfidë shpirtërore e cila kërkon një reagim, një vendim, një plan, një përpjekje të vazhdueshme. Për këtë arsye u themeluan javët e përgatitjes për Kreshmë nga Kisha. Kjo është koha për reagim, për vendim dhe planifikim.

Dhe mënyra më e mirë dhe më e lehtë këtu është të ndjekim udhëzimin e Kishës-qoftë vetëm me meditim, mbi pesë temat e Ungillit që na ofrohen në pesë të dielat e periudhës parakreshmore: atë të dëshirës për Zotin, (Zakeut), të përulësisë, (Publikanit dhe Fariseut), atë të kthimit nga internimi,(Djalit Plangprishës), atë të të gyqit (Gjyqit të fundit)dhe asaj të faljes (Së dielës së Faljes).

Këto mësime nga Ungilli nuk janë vetëm për t'u dëgjuar në Kishë; e gjithë çështja është që ato duhen marrë në shtëpi dhe të meditohet mbi to në terma të jetës sime, situatës së familjes sime, detyrimeve të mia profesionale, kujdesit tim për gjërat materiale, lidhjes sime me qeniet konkrete humane me të cilët jetoj. Nëse këtij meditimi dikush i shton lutjen e asaj periudhe parakreshmore,

Kreshma është biblike

ZOT DHE MJESHTER I JETES SIME

Periudha e kreshmës, përveç se një periudhë udhëtimi është dhe një periudhë restaurimi. E përmenda këtë fjalën e restaurimit sepse kur një teolog i famshëm donte të shpjegonte e të vinte në dukje se na ka humbur kuptimi i fjalëve e pikërisht e krahason me restaurimin. Para rreth 80-vjetësh kur nuk ishin zbuluar teknikat e pastrimit të ikonave në shumë pjesë të literaturës botërore, arti i ikonave quhej arti i errët, sepse gjithë ikonat ishin nxjerrë nga tymi i kohës dhe të jepnin imazhin e një pamjeje të errët. Kur dolën teknikat e reja panë që ishin krejtësisht të ndryshme, madje baza e ikonës ishte ndriçimi dhe shkëlqimi. E njëjta gjë ndodh edhe me fjalët e lutjeve tona, pasi ka kaluar shumë kohë, pasi ka kaluar nga pluhuri i neglizhimit, këto fjalë nuk thonë më gjë. Fjala Zot është fjala më pakuptim në botë, sepse të gjithë e përmendin, por asnjë nuk e di se ç’do të thotë. Fjalët e lutjeve tona i themi vetëm me buzë, pa ditur kuptimin e thellë. Dhe periudha e kreshmës është periudha e restaurimit të këtyre fjalëve. Lutja që përmendet më gjatë gjatë kreshmës është lutja e Shën Efrem Sirianit. Është një lutje e shkurtër dhe është një lutje që do të na shoqërojë gjatë kreshmës të paktën 2 herë në ditë, gjatë shërbesave të Kishës Orthodhokse : “Zot dhe mjeshtër i jetës sime….”.

Në pamje të parë këto duken fjalë të thjeshta, nuk përmendin as vrasje, as vjedhje, as shumë gjëra të tjera dhe shumë njerëz po t’i shohin këto nuk i duken si frymë e mëkatshme.

Le të ndalemi pak e të heqim me sa mundemi n.q.s jemi sadopak restautorë të mirë për të hequr pak nga pluhuri që ka mbuluar këtë fjalë. Përse shenjti dhe gjithë kisha i lutet Zotit që mos t’i japë frymë përtese.

Përtesa është ajo që ne nuk e shohim shumë, por në mënyrë të ngadalshme pushton shpirtin e njeriut dhe e ndryshon atë.

Përtesë nuk do të thotë vetëm përtesë e jashtme, ashtu siç jemi munduar ta shohim ne. Kjo është një reflektim i asaj të brendshmes. Përtesa është mungesa e një energjie shpirtërore.

RËNDËSIA E KRESHMIMIT - MJET SHPIRTËROR PËR NË PARAJSË

Kreshmimi përherë ka qenë pjesë e riteve fetare (që nga Judaizmi i vjetёr).

Adami dhe Eva ishin të parët që kreshmuan. Perëndia u tha atyre të hanin nga gjithçka, por jo nga fruti i ndaluar. Dëshironte t'ju mësonte rëndësinë e disiplinës dhe të bindjes.

Moisiou kreshmoi për 40 ditë kur mori Ligjin nga Perëndia.

Profeti Ilia në shkretëtirë gjersa kërkonte të komunikonte me Perëndinë.

Qyteti i Ninavesë si shenjë pendimi për punët e tyre të liga.

Tërë jeta me disiplinë e Joan Pagëzorit.

Krishti 40 ditë në shkretëtirë.

Të gjitha këto janë shembuj të qëllimeve të ndryshme në kreshmë.

 Shprehje keqardhje (I Sam. 3:35).

 Vepër pendimi / shenjë konkrete të ndryshimit të zemrës sonë (I Sam. 7:6; Dan. 9:3-4).

 Shprehje përulësie (Ps. 69:10).

 Periudhë ndriçimi (Eksodi 34 :28; 22 Kronik. 20:3-4).

 Përgatitje për festim shpirtëror (Lev. 16:29-31; Num. 29:7).

 Përgatitje për shërbim të veçantë (Mt. 4: 1-4; Eksodi 34:28).

KRESHMA – UDHETIM DREJT ZOTIT

Themi vazhdimisht që kreshma është një udhëtim. Jo vetëm kreshma, por vetë jeta jonë është një udhëtim. Të gjithë ne që kemi filluar kreshmën, kemi filluar një udhëtim. Filloi periudha që ndryshon ngjyrat. Zoti na tregon shpesh nëpërmjet Ungjillit për gjendjen në të cilën ndodhemi. Jo vetëm Zoti, por edhe shumë filozofë e psikologë thonë që njerëzit kanë humbur “veten” e tyre, dhe kush humbet veten, ka humbur gjithçka. Gjithçka tjetër që përpiqet ai të fitojë, nuk mund ta përmbushë dot atë që mund t’i japë “vetja”. Një nga arsyet që njeriu mendon që ka humbur “veten”, është kur nuk e kupton dot që ka humbur “veten”. Keni dëgjuar tek paravolia e “Djalit plangprishës”, për djalin që u kthye të thuhet “erdhi në vete” që do të thotë se ai filloi të kuptojë situatën në të cilën ndodhej.

Askush nuk mund të fillojë dot udhëtimin e kreshmës, nëse nuk do të vijë në vete. Ne sot e kemi humbur qëllimin e jetës. Dëshira për kënaqësi, etja për pushtet dhe të tjera gjëra të kota si këto, nuk mund ta ndihmojnë njeriun, jo vetëm t’i japë kuptimin jetës, por as nuk do ta bëjnë dot të lumtur. Lumturia dhe qëllimi i jetës janë të lidhura me njëra - tjetrën.

Askush nuk mund të arrijë dot lumturinë, nëse nuk do të ketë një qëllim në jetë.

Njerëzit në ditën e sotme nuk kanë asnjë arsye për të jetuar dhe asnjë arsye për qëllimin e jetës. Kjo ndodh edhe tek njerëzit e kishës të cilët mendojnë se besojnë, vijnë vazhdimisht në kishë, por kanë humbur arsyen për të jetuar dhe arsyen për të vdekur.

Vetë fakti që shpeshherë brenda kishës kemi mërira, grindje, thashetheme, dhe plot kotësira, tregon që këta njerëz janë të ngeshëm, tregon që këta njerëz nuk po udhëtojnë. Sepse ai njeri që udhëton nuk merret me gjërat që ndodhin në stacion. Ai e ka mendjen vetëm tek udhëtimi. Vet fakti që ne merremi me shumë gjëra që janë rrotull nesh, do të thotë që ka humbur sensi i udhëtimit.

KRESHMA

v KRESHMA  është kohë për të kreshmuar.

v  KRESHMA është kohë për periudhë të gëzueshme kreshmimi.

v  KRESHMA është kohë kur duhet të largohemi (kreshmojmë) nga disa gjëra dhe të kremtojmë në të tjerat.

Gjatë Kreshmës Kisha na fton:

Të kreshmojnë nga gjykimi ndaj të tjerëve – të kremtojmë në Krishtin duke banuar me të tjerët.

Të kreshmojnë nga të bërit dallime – të kremtojmë në unitetin e jetës.

Të kreshmojnë nga errësira e jashtme – të kremtojmë në realitetin e dritës.

Të kreshmojmë nga mendimet e sëmura – të kremtojmë në fuqinë shëruese të Perëndisë.

Të kreshmojmë nga fjalët e ndyra – të kremtojmë në shprehjet që pastrojnë.

SI TE KRESHMOJME

Pse kreshmojmë:

* Kreshma na bën të vetëdijshëm për varësinë tonë tek Perëndia.

* Kreshma na ndihmon të krijojmë disiplinë personale.

* Kreshma shërben si një periudhë ndriçimi, veçanërisht për të na përgatitur për kremtimin shpirtëror dhe misionin e krishterë.

* Kreshma është periudhë që zbulojmë nevojat tona të vërteta.

* Kreshma është shenjë vuajtjeje dhe pendimi.

Si të kreshmojmë:

* Mbani kreshmë shenjtëruese.

* Kaloni më shumë kohë me Perëndinё gjatë Kreshmës.

* Kombinoni bamirësinë me kreshmën.

* Ruani një shpirt përulësie, pendimi dhe faljeje.

* Kreshmoni në fshehtësi.

*Kreshmoni me gëzim.