Ndriçomë errësirën
Kishin kaluar dy vjet që përpiqej me kreshmë e agripni, me përmbledhjen e mendimeve dhe lutje të pandërprerë. Hyjlindësen e vuri si drejtuese, mbrojtëse dhe në çdo çast e orë me lutje kërkonte ndihmën e saj. Një herë, kur të gjitha mendimet i kishte të kthyera tek vetja dhe Perëndia, para tij u duk papritur një njeri i respektuar me pamje të thjeshtë (ishte Joan Theologu). Duke para Grigorin me dashuri, i tha: “Erdha, biri im, i dërguar nga më e shenjta dhe Mbretëresha e të gjithëve, për të pyetur për ç’arsye në çdo kohë, i thërret Perëndisë. Ndriçomë errësirën, ndriçomë errësirën?” Grigori u përgjigj: “Ç’gjë tjetër duhet të kërkoj unë që jam mëkatar dhe vuaj nga pasionet? Veçse të mëshirohem dhe të ndriçohem që të di e të bëj dëshirën e Tij të shenjtë”. Atëherë Ungjilloir i thotë: “Zonja më urdhëroi mua, shërbëtorin e saj që të jem ndihmësi yt”. Grigori e ripyeti: “Dhe ku do të më ndihmojë nëna e Zotit tim, në jetën e tanishme apo të ardhmen?”
