Njeriu, qenia unike e paperseritshme, e krijuar sipas ikones se vete Perendise dhe gjithashtu e dallueshme nga kafshet duke pasur arsye, eshte e vetmja qenie e cila pervecse u lejua nga Perendia qe te behet bashkekrijues me Te, krijon dhe sjell qyteterim.
Njeriu duke vezhguar bukurine e natyres, kupton akoma dhe me teper se ajo eshte nje stoli e krijuar nga Perendia dhe nuk ka si te mos frymezohet prej saj per te qene me kreativ dhe qe ky kreativitet shpesh here ti kushtohet Atij qe te gjitha I krijoi dhe te Cilit I detyrohemi gjithcka, qofte ti kthejme dhe dicka te vogel qe eshte krijuar prej nesh per te treguar mirenjohjen tone ndaj dashurise dhe bekimit dorehapur te Tij qe beri per ne.
Per me teper Njeriu behet bashkekrijues me Perendine kur ai ben femije dhe kujdeset per te. Gjithashtu ai behet ne ndryshim nga Krijuesi I te gjithave krijues jo duke krijuar si Perendia qe krijoi gjithcka nga e mosqena, nga hici por duke krijuar me disa elemente baze.
Ky kreativitet dhe qyteterim I njeriut nuk sherben vetem per plotesimin e nevojave te tij por dhe per nje nga qellimet baze te deshires se njeriut per te adhuruar Krijuesin Perendi. Kjo deshire e tij vjen nga nevoja e mbjelle nga Perendia per te pasur komunikim me Te ashtu sic Adami dhe Eva kishin komunikim me Te ne Kopshtin eEdenit. Perdorim fjalen deshire sepse tregon me se miri lirine e njeriut qe kur u krijua. Liri qe do te thote qe njeriu ishte I lire me deshiren e vet te qendonte me Perendine ose jo, te thyente rregullin e parajses ose jo.
Meqenese sic dime ky rregull u thye dhe komunikimi I te Paregatuarve me Krijuesin qe I gatoi u prish. Ata qe pasuan, te cilet ishin te perfaqesuar nga Adami dhe Eva si perfaqsues te gjithe gjinise njerezore, nuk kishin nje komunikim te rregullt me Perendine per shkak se natyra njerezore u erresua. Keshtu njeriu nuk ishte me I kthjellet per te pasur nje komunikim te paster me Zotin. Perpjekja e njeriut, pas renies rezultoi ne paganizem. Pra, deshira e mjelle nga Perendia dhe nevoja per te qene ne komunikim te vazhdueshem me Te dhe tashme me natyre te rene dhe mendje te erresuar bene qe perpjekja e njeriut per tju afruar sado pak Krijuesit te rezultonte ne paganizem duke iu falur idhujve, fenomeneve, elementeve te natyres se krijuar si Perendi.
Nevoja e popujve per tju falur Perendive qe ata vete krijuan eshte mjaft e qarte dhe buron nga nevoja per te qene ne komunikim te vertete me Perendine e vertete(Vini re: Te gjithe popujt prisnin nje Mesia,Enciklopedia). Meqe renia e natyres njerezore, mendja e erresuar e njeriut dhe mekati nuk mund te arrinin tek Krijuesi dhe Artisti I Madh I gjithckaje te dukur dhe te padukur (Besorja), atehere Perendia dergoi Birin e Tij te vetemlindur per tu bere njeri me qellim qe njeriu te behet Perendi( Shen Athanasi I Madh) duke qene keshtu jo vetem ne komunikim por dhe ne kungim me Te.
Komunikimi dhe kungimi ndermjet Perendise dhe njeriut beri qe njeriu te jete kreativ dhe ti ofroje Perendise elemente te natyres te punuar me doren e tij si mirenjohes ndaj Krijuesit te gjithckaje. Pra sado pak I ofron Perendise po njekohesisht dhe Shpetimtarit nga ato qe Vete Ai ka krijuar.( liturgjia Hyjnore, lutja pa ze). Arti Kristian quhet I tille ne ndryshim nga arti I paganeve apo idhujtareve dhe quhet kristian nga vete Emri I Shpetimtarit tone, Krishtit, I Cili jo vetem qe nepermjet tij morri pjese me Atin dhe me Shpirtin e Shenjte ne Krijim por tani per te shpetuar njerezimin dergohet prej Atit per tu bere njeri per te restauruar ikonen e erresuar, Ikone qe ishte krijuar si Ikona e Tij ose si ikona qe ai do te merrte kur te misherohej sepse ndryshe pa kete te fundit nuk do te shpetohej natyra njerezore( Gjeneza “Le ta bejme njeriun…”) Pra perpara Perendise, Krijuesit dhe te vetmit Shpetimtar te gjithckaje, nuk mund te krahasojme as gjithe artistet me te shquar dhe me te talentuar te te gjitha koherave. Pa Perendine bota as rastesi nuk do te ishte, as stoli nuk do te ishte, ndersa njeriu, nuk do te ishte dot njeri.
Qe ne fillimet e Krishterimit te Krishteret jo vetem qe u bene pjestare te mjaft perfitimeve te domosdoshme shpirterore dhe jo vetem por dhe u perkushtuan duke I dedikuar cdo gje Perendise, Krijuesit dhe Shpetuesit te gjithckaje. Ata duke qene ne komunikim dhe kungim me Perendine filluan te perdorin elementet e natyres per tja ofruar Atij dhe duke I punuar ato me mjeshteri jo vetem per te plotesuar nevojat e komunitetit te tyre gjate adhurimit te perbashket hyjnor por dhe per tja ofruar perseri Atij qe I krijoi dhe I dha, per ti bekuar dhe per ti shenjteruar ato per shenjterimin e besimtareve me Krishtin.
Shkroi: Thoma Shkira
