Lexo Psalmi 32
Çfarë do të thotë kjo lutje e Mbretit David mbi mëkatet?
- dëgjoni disa përgjigje nga grupi
Lexo çdo varg të psalmit 32 dhe pyesni anëtarët e grupit çfarë mendojnë për atë që thotë çdo varg rreth mëkatit dhe rrëfimit:
v. 1 – lum ai njeri të cilit i janë larguar mëkatet
- për aq kohë sa mëkatojmë dhe jetojmë me mëkatin tonë, jeta jonë nuk do të bekohet nga Perëndia. Mëkati ynë na ndan nga Perëndia!
- kush është në gjendja të falë mëkatet tona? Vetëm Perëndia! Prandaj, ne duhet të kthehemi tek Ai.
v.2 – lum ai njeri që nuk mashtron veten rreth mëkatit të tij
- si mashtrojmë vetveten për sa i përket mëkateve tona?
v.3 – çfarë ndodh kur qëndrojmë të heshtur përballë mëkateve tona?
- Etërit e Kishës thonë se një nga rreziqet më të mëdha në jetën shpirtërore është fshehja e mëkatëve tona.
v.4 – fuqia jonë shpirtërorë zhduket kur ne i fshehim mëkatet tona. Pse?
- sepse mëkatet tona janë një pengesë midis nesh dhe Perëndisë. Ne duhet të shkatërrojmë këto pengesa me qëllim që t’i afrohemi Perëndisë.
v. 5 – Një hap i rëndësishëm ndodh atëherë kur e kuptojmë se duhet të jemi të ndershëm dhe të hapur përpara Perëndisë dhe të rrëfejmë të gjitha mëkatet tona. Rezultati do të jetë falja jonë dhe ribashkimi ynë me Perëndinë.
v. 10-11 – është pasoja e Rrëfimit të Perëndisë.
Të gjithë jemi dakord se është e rëndësishme për ne të rrëfejmë mëkatet tona tek Perëndia. Por, përse duhet t’i rrëfejmë mëkatet tona te një prift dhe jo vetëm te Perëndia.
Lexo Jakovi 5:16. Çfarë do të thotë Shën Jakovi në këtë varg?
Shën Jakovi na thotë që të rrëfehemi te njeri-tjetri dhe të lutemi për njëri-tjetrin; dhe kështu do të mund të shërohemi. Në fakt, në kishën e vjetër, njerëzit rrëfeheshin publikisht përpara mbarë kishës.
Ishte një akt publik, sepse Kisha e kuptonte që çdo mëkat i ndikon të gjithë njerëzit; është një fyerje përpara Perëndisë, por gjithashtu përpara çdo njeriu.
Çdo mëkat është një mëkat kundër bashkësisë. Nëse kam inat në zemrën time kundrejt tjetrit, edhe nëse këtë inat nuk e shpreh me fjalë ose vepra, predispozita negative në shpirtin tim do të ketë një ndikim shkatërrimtar mbi të tjerët rreth meje. Kur një gjymtyrë e trupit ndjen dhimbje, gjithë trupi ndjen dhimbje (1 Kor 12).
Por ndërsa Kisha rritej, rrëfimi publik u bë më pak i zakonshëm. Ishte i vështirë për dikë që të rrëfehej përpara mbarë kishës.
Cili është roli i priftit? Pse duhet të rrëfehemi tek ai?
Meqenëse njerëzit nuke kishin të lëhtë të rrëfeheshin përpara mbarë bashkësisë, prifti u bë përfaqësuesi i komunitetit. Kur dikush rrëfehet te prifti, ai rrëfehet përpara mbarë komunitetit.
Por prifti është gjithashtu një përfaqësues i Perëndisë. Sigurisht, vetëm Perëndia mund të fal mëkatet. Prifti nuk ka forcë në vetvete, por vetëm nëpërmjet Krishtit.
Ende, shumë njerëz pyesin: Pse duhet të rrëfehemi përpara një prifti? Çfarë mendoni?
1. Një arsye është se mëkati ynë është një çështje publike, dhe prandaj rrëfimi ynë duhet të jetë gjithashtu një çështje publike. Prifti është një dëshmitar përpara Perëndisë, por gjithashtu përpara komunitetit.
2. “Njerëzit e papërvojë në jetën shpirtërore zakonisht nuk i shohin as sasinë e mëkateve të tyre, as ligësinë e tyre.” Kujtoni çfarë thotë psalmi 32 në lidhje me mashtrimin e vetvetes. Prifti mund të na ndihmojë të shohim me qartësi mëkatet tona, dhe të mos mashtrojmë vetveten për rrezikun e mëkateve tona.
3. Është më e vështirë të mashtrojmë vetveten, kur dikush tjetër na kontrollon. Kur qëndrojmë përballë një ikone, dëgjojmë lutjet rrëfyese dhe flasim më zë të lartë në praninë e priftit, shpesh mëkatet tona bëhën diçka që nuk e njihnim me parë. Ekziston forcë në fjalën e shprehur. Dhe prifti na ndihmon për të qenë të kontrollueshëm.
Etërit e shkretëtirës na thonë se një mendim që është i fshehtë ka një fuqi të madhe mbi ne, por nëse mund të gjejmë një mënyrë për ta sjellë atë në dritë, dhe të flasim hapur për të, ai humbet fuqinë e tij.
“I ligu e drejton të krishterin në vdekje në atë mënyrë që i mban të fshehta mëkatet tona përpara të tjerëve dhe duke mos i rëefyer ato”. (Shën Joan Kasianoi)
Një problem tjetër është se ndonjëherë shqetësohemi t’i rrëfejmë mëkatet tona përpara një prifti. Nëse SHQETËSOHEMI TË RRËFEJMË MËKATET TONA, dhe mendojmë që Perëndia nuk do të na falë, ose është i lodhur me ne, mendoni për historinë e mëposhtme.
Një i ri e pyeti jerondin: Si mundet Perëndia të fal një mëkatar? A nuk është Perëndia i mërzitur me të gjithë urrejtjen dhe xhelozinë që mbush zemrat e njerëzve?” Ava e pa me ngrohtësi mikun e tij të ri dhe entuziast, dhe i tha, “Ti je brezi i tretë në një familje mjeshtrash, bërësish mobiliesh. Më thuaj, nëse një tavolinë e bukur që bëri gjyshi yt gërvishet, a do të hidhnit atë poshtë? Ose nëse krisej një mobilje tjetër e bërë prej druri lisi të mirë, a do ta hidhje tutje?”
Sigurisht që jo! Një gërvishje nuk mundet të tjetërsoj natyrën e një pjese të mirë mobilje. Madje edhe shumë gërvishje. Mobilja cilësore është e fortë dhe e vlefshme.” Jerondi iu përgjigj: “Tani ke folur si një artizan i vërtetë. Kështu dhe Perëndia ynë, krijues vazhdon të gjejë krijimin e tij njerëzor të çmuar dhe të vlefshëm, pavarësisht nga gabimet e tyre të dukshme”.
4. Rrëfimi është një Mister i Kishës, që jep hir të veçantë. Ekziston një fuqi e veçantë dhe hyjnore. Kur prifti vendos dorën e tij mbi kokën e atij që po rrëfehet, është Krishti që vendos duart e tij mbi ne, Krishti që na fal, Krishti që ofron hirin e shërimit.
Përfundimisht, cili është qëllimi e rrëfimit?
-SHERIMI!!!
- Pendimi para së gjithash, duhet parë si një akt ripajtimi, riintegrimi, shërimi. Çdo mëkatar është ndarë nga Perëndia dhe nga natyra e tij e vërtetë, për shkak të mëkateve. Ai është plagosur dhe është e nevojën e shërimit. “Prandaj rrëfejani mëkatet tuaja njëri-tjetrit … që të mund shëroheni.” (Jk 5:16)
Pendimi nuk duhet ngatërruar me një keqardhje të thjeshtë. Është një “metanoia” (pendim), një ndryshim i plotë, një kthim 180 grad, një shndërrim i plotë në pamje, një pamjë e re e botës.
Si të rrëfehemi?
Rrëfimi dhe pendimi nuk janë thjesht recitimi i disa mëkateve që kemi bërë, por është vendosja e kufizimit dhe pamjaftueshmërisë së plotë të njeriut përpara Perëndisë.
Përgatitja nuk do të thotë bërja e një liste të mëkateve që do të rrëfehen, por ofrimi i një ndjenje pendimi, një dëshire për të afruar më pranë Perëndisë.
Sa shpesh rrëfehemi?
Shën Joani i Shkallës: “Një plagë e re dhe e ngrohtë është më e lehtë për t’u shëruar, sesa ato që janë të vjetra, të neglizhuara, dhe që kanë nevoja për trajtim dhe operim. Neglizhimi i gjatë mund t’i bëjë shumë nga ato të pakurueshme. Megjithatë, të gjitha gjërat janë të mundura për Perëndinë.
Rreziku i rrëfimit:
Mos e shikoni rrëfimin vetëm si një detyrim, duke menduar se ju “e meritoni” Kungimi i Shenjtë pas Rrëfimit. Ky qëndrim ligjor është në kundërshtim me pendimin e brendshëm dhe të vërtetë, pendim të cilin çdo i krishterë duhet të gjithmonë ta ketë me vete.
Duhet të rrëfehemi rregullisht, por duhet të kuptojmë se rrëfimi na ndihmon ta shërohemi nga plagët shpirtërore. Nuk meritojmë asgjë pas rrëfimit, por shërohëmi dhe jemi gati të vazhdojmë udhëtimi tonë drejt Perëndisë.
Atë Luka Veronis
No comments:
Post a Comment