Bindja te prindi dhe respekti për Meshën e Shenjtë

Gjatë kohës së mbretit Theodhos i Madh,  rreth viteve 379 – 395, në Konstandinopojë jetonte një njeri i mirë dhe i pasur me shumë virtyte që në rini të tij. Ai kishte një djalë të quajtur Theofil. Në pleqëri të tij ai u varfërua dhe nuk kishte as më të domosdoshmet për të jetuar. Një ditë thirri të birin dhe i tha: “Biri im siç e shikon unë u kantandisa si mos më keq. Jam i varfër dhe i pafuqishëm. Nuk mund t’i përgjigjem kërkesave të jetës. Dua, të të lutem, të më bësh një nder, që të shpëtoj edhe unë në pleqërinë time, edhe  njëkohësisht edhe ti të bëhesh më i denjë për bindjen tënde duke dëgjuar dhe zbatuar porositë e babait tënd.


Dhe djali i përgjigjet – Më thuaj çfarë do baba dhe do ta kryej me kënaqësi.
Atëherë plaku i thotë të birit: - “I lumuri Abraham kishte një bir dhe vajti në mal për ta therur, për ta flijuar. Djali për asnjë moment nuk u mendua të kthehet, madje edhe drutë i mbajti me gëzim dhe ishte gjithmonë i gatshëm të ndiqte babanë e tij. Jo vetëm ky, por edhe shumë të tjerë që dëgjuan babanë e tyre nuk u dëmtuan. Këtë të bësh edhe ti, biri im i dashur zbato porosinë time dhe ki shpresë te Perëndia Mëshirëplotë, dhe nuk do të pendohesh për këtë”.


Theofili i thotë të atit: - Mos vallë do edhe ti të më vdesësh?
Plaku i përgjigjet: - Mos u bëftë biri im të bëj të tillë paligësi. Por një porosi kam që është në favor të të dyve, prano të të shes si shërbëtorin tim, që të shtyj pleqërinë time, që të mos vij vërdallë i uritur duke kërkuar lëmoshë dhe Perëndia Mëshirëplotë, do të të mëshirojë ty për këtë mirësi; do të të japë pasuri të madhe në këtë botë; edhe shpirtin tënd do ta prehë në gjirin e Abrahamit.

Edhe një porosi tjetër po të jap, dhe këtë ta ruash deri sa të vdesësh: -
Çfarëdo lloj shërbimi që të kesh, dhe kudo që të dërgojë pronari yt, mbaje mend të shkosh më parë në Meshën e Shenjtë dhe pas përlëshimit të kishës shko në shërbimin tënd. Gjithashtu ki shumë shpresëtari tek e Tërëshenjta. Nëse do veprosh në këtë mënyrë do të të ndihmojë Perëndia.

Kurse i biri iu përgjigj me gatishmëri të madhe: “Jam gati të veproj si thua ti atë”.
Ditën tjetër babai i quajtur Julian, shiti të birin në një nënpunës të lartë të pallatit mbretëror me emrin Konstandin, i cili e donte shumë djalin se ishte i bindur, i urtë, i thjeshtë, i bukur dhe kishte mjaft njohuri. E mbante gjithnjë afër, në shoqërinë e tij dhe në tavolinën e tij, sepse ishte korrekt në të gjitha. Mirëpo një ditë prej ditësh kur të gjitha rridhnin për bukuri, vuri gishtin e tij djalli dhe ja se  ç’ndodhi. Një ditë pronari harroi dosjen me dokumentet e punës së tij në shtëpi. Urdhëron shërbëtorin të shkojë në shtëpi dhe t’ia sjellë në zyrë. Shërbëtori i varfër vrapoi për në shtëpi, hyri në dhomë dhe mori dosjen. Ndërkohë gruaja e pronarit tradhëtonte burrin e saj me një nga shërbëtorët. Theofoli po nxitonte dhe nuk vuri re asgjë. Por, ata që bënin mëkatin, menduan se mos i kishte parë dhe nga frika se mos i thoshte pronarit të tij, trilluan një histori të tërë. Kur u kthye burri i saj në darkë i tha: “Për këtë e bleve këtë shërbëtor, që të vij në krevatin tim të më përdhunojë me zor? Dhe nëse nuk do të kisha bërtitur do të më kishte marrë nderin ky djalë i prapë. Mos vallë jam nga fis i ulët dhe më përbuz? Për shpirt të prindërve të mi po të paralajmëroj se nëse nesër nuk do të shikoj kokën e tij të prerë, nuk do të qëndroj asnjë minutë më tepër në këtë shtëpi. Do të iki dhe do ta marr me vete gjithë pajën time.

Kur i dëgjoi të gjitha këto burri i saj u zemërua shumë dhe i premtoi se do ta plotësonte dëshirën e saj. Të nesërmen u takua në pallat me xhelatin dhe i thotë: “Nesër në mëngjes do të të dërgoj një shërbëtorin tim që t’i presësh kokën, pastaj vendose kokën e tij në një çantë, vulose mirë dhe ma dërgo”.

Xhelati u përgjigj: - Unë nuk gjykoj padrejtësisht, dua tri deklarata me shkrim nga tre dëshmitarë, që të thonë se ai është i rrezikshëm dhe duhet të vdes, dhe atëherë ia pres kokën”.

Atëherë nënpunësi i lartë tha akuzën para tre dëshmitarëve, duke thënë: “Bleva një shërbëtor të ri edhe ai i pabesi donte të flinte me gruan time”. Këto tha dhe e firmosi vdekjen e shërbëtorit me dorën e tij dhe atëherë xhelati pranoi t’i presë kokën. Kur u gdhi e thirri shërbëtorin dhe i tha: “Shko tek xhelati dhe jepi të fala nga unë dhe thuaji të më kthejë përgjigje”. Duke shkuar shërbëtori i shkretë, kaloi nga kisha e së Përmbibekuarës Virgjëreshës sonë Hyjlindëses, në të cilën meshonin dhe në atë kohë lexonin Apostullin. Atje iu kujtua porosia atërore. Hyri në kishë dhe qëndroi deri në përlëshim. Shërbëtori tjetër që bëri mëkatin me gruan e nënpunësit, nuk kishte durim, pa që po vonohej xhelati dhe nuk po ia sillte kokën të prerë dhe iu lut pronarit të shkojë ta marrë ai. Dhe pronari i tha të shkojë.

Iku me vrap gjithë gëzim shërbëtori i lig, sikur do të merrte thesar të çmuar dhe kur arriti në shtëpinë e ekzekutimit përshëndeti në emër të pronarit. Mirëpo atje mbrapa derës rrinte xhelati dhe duke kujtuar se erdhi ai që duhej therur i preu kokën këtij, e vunë në një legen për ta larë dhe pastaj e mbështollën mirë dhe e vunë në një çantë. Kur donin ta vulosnin çantën mbërriti dhe shërbëtori fatkeq Theofili, dhe xhelati i dha çantën të vulosur që t’ia shpinte pronarit të tij pa ditur =’kishte çanta. Kur ky shkoi te pronari dhe e panë të gjithë të gjallë u çuditën të gjithë dhe madje më shumë nga të gjithë e zonja, sepse nga një anë e dërgon t’i presin kokën dhe nga ana tjetër ai kthehet gjallë. E pyetën se ç’mban në dorë dhe ai iu përgjigj: “Siç më porosite zoti im, përshëndeta xhelatin dhe ai menjëherë më dha këtë çantë të ta sjell, por unë nuk di se ç’ka brenda”.
Kur e morën çantën shërbëtorët dhe kur e hapën panë kokën e tjetrit. Të gjithë u tmerruan sidomos zonja, e cila mbeti për mjaft kohë pa zë. Pastaj pasi erdhi në vete dhe u mendua mirë, kuptoi vendimin e drejtë të Perëndisë. Dhe e trembur se mos pësojë edhe ajo të njëjtin fat si shkaktare e së keqes, qau me gjithë zemër dhe tregoi para të gjithëve mëkatin që bëri duke thënë: “Unë e gjora dhe e mjera jam shkaku i së keqes dhe kam frikë se mos paguaj sipas veprave të mia. Sepse asgjë nuk mund të fshihet sipas thënieve të Zotit.

Zoti im - i thotë burrit - e bëra këtë mëkat dinak me shërbëtorin tim për tri vjet e gjysëm rrjesht edhe ti nuk dije gjë. Ky shërbëtori i ri është i pastër dhe asnjë lloj mëkati nuk bëri, por padrejtësisht e akuzova unë e gjora. Zoti është i drejtë dhe i jep secilit sipas veprave të tij,  prandaj zotëria im më fal me përdëllimet e Perëndisë dhe premtoj se që sot e tutje do korrigjohem në të gjitha drejtimet”.

Të gjithë ishin të tmerruar me këtë ndodhi dhe falënderonin Perëndinë që kurrë nuk e harron besimtarin e mirë që kryen dëshirën e tij.
Atëherë pronari i tha shërbëtorit që t’u tregoj diçka për veten dhe jetën e tij para se të vinte këtu. Dhe shërbëtori i tha për porosinë që i kishte thënë i ati para se të largohej nga shtëpia e tij.
U tregoi për bindjen dhe dëgjimin ndaj babai i tij që të shitej si shërbëtor, dhe për porosinë që i dha të shkojë vazhdimisht në Meshën e Shenjtë. Pronari kur dëgjoi të gjitha këto nuk e kishte më si shërbëtor, por si birin e tij. Jo vetëm kaq, por e regjistroi edhe trashëgimtar në të gjithë pasurinë e tij.

Prandaj, le t’i kemi frikën Perëndisë dhe le të shkojmë në kishë. Të qëndrojmë me frikë dhe respekt deri në përlëshim njëlloj sikur të shikonim Zotin Jisu Krisht, i Cili do të na gjykojë atë ditë të tmerrshme të ngjalljes së përbashkët dhe kurrë të mos dalim nga kisha pa mbaruar shërbesa. Asnjë njeri nuk duhet të dalë nga kisha, sepse ai që del nga kisha pa patur nevojë të madhe, imiton Judën, mosmirënjohësin, që duke dalë nga darka tradhëtoi Krishtin.