Ç’janë idhujt?

Idhull është gjithçka që zë vendin e Perëndisë, gjithçka nga e cila ne varemi,  gjithçka tek e cila ne vëmë besimin tonë, gjithçka që vjen e para në mendjen dhe zemrën tonë. “Njeriu pa dyshim është një i çmendur kokëtrashë” – thotë Montein, “ai nuk mund të krijojë një krimb dhe megjithatë ai krijon perëndi me shumicë”. Një idhull nuk është thjesht një statujë prej guri që qëndron pasive, duke pritur që t’a adhurojnë. Idhulli mund të jetë fuqi, para, ose seks. Mund të jetë famë, kënaqësi, sukses që i pëlqen botës. Mund të jetë shumë gjëra. Në lashtësi ka pasur shumë perëndi. Njerëzit adhuronin gurët, gjarpërinjtë, diellin, zjarrin, bubullimën.

Sot ne kemi perënditë tona personale. Një nga këto është paraja. Aq e rëndësishme konsiderohet paraja në shoqërinë tonë saqë të siguruarit dhe të grumbulluarit e saj është shenjë virtyti. S’ka rëndësi sa pare ke grumbulluar – me punë, fat, ose vjedhje. Gjëja më e rëndësishme është të sigurosh sa të mundësh. Vlera morale e një personi nuk matet nga përkushtimi ndaj Perëndisë dhe të afërmit e tij, por nga sa pare ka ky person. Shumë prej nesh madje i kanë nënvlerësuar ata që s’kanë pare si njerëz me më pak vlera – të dobët, dembelë ose më pak të vlefshëm. Aty ku paraja është idhull, të jesh i varfër është mëkat.

Një zotëri i famshëm kinez ndodhej aty ku shkëmbeheshin aksione, jo shumë kohë përpara, pasi kishte vizituar kishat tona gjysëm bosh. Ai ishte shumë i hapur me rrëmujën dhe intensitetin e shkëmbimit saqë tha “Ah, kjo është feja e tyre! Ja përse kujdesen ata”!