Tre pemët
Mbi një kodër në pyll
ndodheshin tre pemë. Një ditë ato po diskutonin për shpresat dhe ëndrrat e
tyre.
Pema e parë, tha: “Unë shpresoj
të bëhem arkë xhevahiresh, të mbushem me flori, argjend dhe margaritarë të
çmuar. Të zbukurohem me gdhendje të shumta dhe të gjithë të shohin bukurinë
time”.
Pastaj pema e dytë vazhdoi:
“Ndërsa unë dua të bëhem anije e fuqishme, të çoj mbretër dhe mbretëresha rreth
e qark ujërave dhe të lundroj në çdo cep të botës. Të gjithë të ndihen të
sigurt tek unë për shkak të fuqisë së skeletit tim”.
Së fundi pema e tretë tha: “Unë
dua të rritem dhe të bëhem pema më e gjatë dhe më e drejtë në pyll. Njerëzit të
më shohim në majë të kodrës, të vështrojnë degët e mia dhe të mendojnë për
Parajsën dhe Perëndinë se sa afër tyre unë po shkoj. Unë dua të jem pema më e
madhe e të gjitha kohërave dhe njerëzit gjithmonë të më kujtojnë”.
Kur u afruan tek pema e dytë
druvari tjetër tha: “Kjo duket si pemë e fortë, do të jem në gjendje ta shes
atë në ndonjë vend ku ndërtohen anijet.” Pema e dytë u gëzua, sepse e dinte që
ajo do të bëhej një anije e fuqishme.
Kur druvarët iu afruan pemës së
tretë, ajo u frikësua, sepse e dinte se nëse ata e prisnin, ëndrra e saj nuk do
të bëhej realitet.
Një nga druvarët tha: “Nuk kam
nevojë për ndonjë gjë të veçantë nga kjo pemë, thjesht do ta pres dhe drurin e
saj do ta marr me vete”.
Pasi tha këto fjalë filloi ta
priste edhe pemën e tretë.
Pemën e parë e çuan tek
marangozët dhe ata me drurin e saj bënë një grazhd ku të mund të ushqeheshin
kafshët. Pastaj e vendosën në një stallë dhe e mbushën me kashtë. Kjo gjë nuk
ishte ajo për të cilën pema qe lutur.
Ndërsa me drurin e pemës së
dytë ata bënë një varkë të vogël lundrimi. Endrra e saj për t’u bërë një anije
e fuqishme, për të mbajtur mbretër, për të lundruar në çdo cep të botës, nuk
ishte realizuar.
Fatkeqësisht pemën e tretë e
prenë në copa të mëdha dhe drurin e saj e lanë në errësirën e një bodrumi.
Vitet kaluan dhe të treja pemët
i harruan ëndrrat e tyre.
Por një ditë një burrë dhe një
grua ngelën pa strehë në mes të dimrit dhe u strehuan në një stallë. Ajo lindi
dhe ata e vendosën fëmijën në grazhdin që ishte bërë nga druri i pemës së parë.
Burri do të dëshironte që të kishte një djep për foshnjën, por ai grazhd i
stallës u desh të përdorej si i tillë. Pema mundi të ndjente rëndësinë e kësaj
ngjarjeje dhe e dinte që kishte mbajtur thesarin më të madh të të gjithave
kohërave, Jisu Krishtin-foshnje.
Vite më vonë një grup burrash
hipën në një varkë peshkimi që ishte bërë nga druri i pemës së dytë. Një nga
ata ishte i lodhur dhe shkoi të flinte.
Ndërsa ata po lundronin, një
stuhi e madhe u ngrit dhe druri i pemës nuk mendoi se ishte mjaft i fortë për
t’i ruajtur burrat. Ata e zgjuan njeriun që po flinte dhe Ai u çua dhe tha:
“Paqe” dhe stuhia pushoi. Në këtë kohë, pema e kuptoi se kishte mbajtur në
varkën e vet Mbretin e Mbretërve,
Së fundi, dikush erdhi dhe e
mori drurin e pemës së tretë. E hodhi mbi supet e tij dhe eci me të drejt
Golgothasë. Njerëzit e shihnin dhe talleshin me Të, por kur erdhi e djela pema
e kuptoi që druri i saj ishte mjaft i fortë të qëndronte në majë të kodrës dhe
të ishte pranë Perëndisë, sepse Jisui ishte kryqëzuar mbi të.
