Ikona, siç mund ta shihni, përcjell anën e jashtme fizike të mrekullisë. Sipas Ungjillit të Joanit (11:1-46) ikona tregon çdo detaj të ngjalljes së Llazarit. Duke ndjekur tregimin në Ungjill, ikona tregon se mrekullia ishte shfaqur në prani të njerëzve. Gropa në shkëmb, si gropa e Llazarit dhe numri i qytetit të Betanisë tregon se veprimi zhvillohet në varreza, jashtë murit të qytetit. Përballë grupit të apostujve është Shpëtimtari me motrat e Llazarit të vdekur, Martën dhe Marinë, në këmbët e Tij, duke iu bindur urdhrit të Krishtit për të larguar gurin. Një njeri e largoi atë që e mbante të mbyllur varrin. Ky detaj tregon se Llazari nuk mund të dilte vetë jashtë.
Vetë vdekja i bindet veprimit që komandon Ai dhe fjalëve të tij: “Llazar, dil”. Llazari, me duar e këmbë të lidhura, me rrobat e vdekjes, siç ishte varrosur, shfaqet në hyrje të shpellës. Një prej atyre të pranishmëve mban cepin e veshjes së Llazarit. Sipas fjalëve të Shpëtimtarit “Zgjidheni, e lëreni të shkojë”, duke e liruar atë nga rrobat e vdekjes, nga të cilat ai nuk mund të lirohej vetë pa ndihmën e të tjerëve. Era e keqe e dekompozimit ende vjen nga ky trup, pas katër ditëve në varr dhe që tani rikthehet në jetë. Ai i pengon ata që qëndrojnë pranë të mbyllin hundën dhe gojën me rrobat e tyre. Të gjitha këto detaje flasin rreth faktit që kjo ngjarje u përket dukurive të kësaj bote, që këtu është thjesht një trup njerëzor. Këtë trup, vullneti i Perëndisë me anë të Birit të Tij, e ktheu për të vazhduar jetën mbi tokë.
Nga Libri: "Viti Liturgjikal"
No comments:
Post a Comment