Studim Biblik (PARABOLAT) - Tagrambledhësi dhe Fariseu

 Krenaria dhe përulësia
Lexo Lk. 18:10-14
- Kush ishin Tagrambledhësit dhe Farisenjtë?
Tagrambledhësit:

• njerëzit më të urryer në Palestinë pasi punonin për romakët.
• të parë si renegatë dhe tradhtarë.
• shumë korrupsion në sistem, dhe ishte e lehtë për një tagrambledhës të vidhte nga fitimet.  Kryesisht ata shikoheshin si hajdutë.
• Judenjtë vendosnin në një kategori, vjedhësit, vrasësit dhe tagrambledhësit
• Tagrambledhësit nuk lejoheshin në sinagogë

Farisenjtë:

• një lëvizje fetare laike e përqendruar në studimin dhe praktikën e ligjit
• ata mbaheshin me një nderim të lartë në judaizëm. Ata kapërcenin pjesën tjetër të kombit në pikëpamjen e fesë

Për cilët është kjo parabolë? (v. 9)

Ata që besonin në vetvete (dhe veprimet e mira të tyre) dhe që përbuznin të tjerët
Cilat janë anët e mira të Fariseut?
-agjëron, lutet, jep përqindje, falënderon Perëndinë, i lirë nga të ashtuquajturat mëkate  të mëdha.  ( Sa prej  i nesh bëjnë këto ???!!  A kemi të drejtë të ndëshkojmë fariseun nëse para së gjithash nuk bëjmë të mirat që ka bërë ai?)
Gabimi i tij?
mungesa e pendimit dhe përulësisë

• vetkënaqësi, statik (mbivlerësues i vetvetes), nuk arrin të kuptojë se është në një udhëtim të vazhdueshëm, nuk lejon Perëndinë të veprojë brenda tij.
• krahason veten me të tjerët, me mospërfillje (ku është dhëmbshuria?)
• shkoi në tempull, jo për t’ju lutur Perëndisë, por t’u lutur vetes, për t’u dukur.  Lutja e vërtetë është vetëm ajo që i drejtohet Perëndisë!
• Besimi i rremë, ku të jashtmet ishin parësore në vend që të ishin dytësore

Mundohuni të kryeni cilësitë e mira të tij, por vazhdimisht jini të kujdesshëm për pendimin, përulësinë, dhëmbshurinë, dhe hipokrizinë.

Ana e mirë e Tagrambledhësit?

• nuk ngre kokën te Perëndia, sepse kuptoi mëkatet e tij. 
• Ai e njeh veten, karakterin e tij të vërtetë; ai nuk mundohet të justifikojë sjelljen e tij, të bëjë diçka që në të vërtetë ai nuk është.
• dëshira për ndryshimin e mendjes; “të varfër në shpirt”, jo të kënaqur me veten
• kurajë të vijë në tempull, pasi kjo ishte e ndaluar.  Dëshira e fortë të qëndrojë para Perëndisë.

Pastaj, pasi shkoi, nuk u dëshpërua, por shpresoi!

• ka besim në mëshirën e Perëndisë; “Perëndi ki mëshirë për mua MEKATARIN” na kujton Ps. 50, dhe dashurinë e mëshirën e madhe të Perëndisë.

Çfarë është pendimi?

• është një derë me të cilën ne hyjmë në jetën e krishterë.  Jo thjesht keqardhja ose trishtimi i kotë për gjërat e bëra më parë.  Më tepër se një vëzhgim i një pendimi...
• është një ndryshim i mendjes/shpirtit, të transformohet në këndvështrim të brendshëm, të kthehet 180 gradë drejt Perëndisë

Çfarë është përulësia?

• Këndvështrimi i shoqërisë sonë -- është një lloj shenje dobësie
• të shikojmë veten tonë sikur të jemi me të vërtetë mëkatarë, por mëkatarë të shpëtuar nga hiri i Perëndisë!!!  Ne nuk kemi të mirë përveç të mirës që na jep Perëndia. “Tërë të mirat vijnë nga lart.”
• një dhuratë hyjnore; “Vetë Perëndia është i përulur” dhe përsëri, ai është i madhërishëm
• Moisiu thuhej të ishte njeriu më i përulur në botë, dhe përsëri ai ishte shumë i fuqishëm. GUXIMSHMERI E PERULUR - ne duhet të mundohemi për një qëndrim të tillë, për lavdinë e Perëndisë.

Si bëhet dikush i përulur?

• mat çdo gjë me Krishtin (mos pyet, “A jam aq i mirë sa miku im? Por pyete veten: Si të krahasohem me Jisuin?”)  Pa Krishtin, përulësia e vërtetë është e pamundur.
• falja e të tjerëve; nuk ka rëndësi se çfarë kanë bërë ata ndaj nesh. (Perëndia na fal kur ne falim të tjerët)

 Atë Luka Veronis