Lutje Zotit që heton dhe njeh zemrën tënde

 Ti ndoshta nuk me njeh, por UNE di gjithçka për ty

Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem.
Ti e kupton nga larg mendimin tim.
Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim
dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Edhe para se të jetë fjala në gojën time, Ti, o Zot, e di atë plotësisht.
Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua,
aq e lartë, sa unë nuk mund ta arrij.

Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate,
ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
Në rast se ngjitem në qiell, Ti je atje;
në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, Ti je edhe atje.
Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
edhe aty dora Jote do të më udhëheqë,
dhe dora jote e djathtë do të më kapë.


Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”,
madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje;
terri vetë nuk mund të Të fshehë asgjë,
madje dhe nata shkëlqen si dita;
terri dhe drita janë të barabartë për ty.

Po, Ti ke formuar të përbrendshmet e mia.
Ti më ke endur në barkun e nënës sime.
Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekullueshme.
Veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty,
kur unë u formova në fshehtësi, duke u endur në thellësitë e tokës.
Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim,
dhe në librin tënd ishin shkruar ditët, që ishin caktuar për mua,
megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi!
Sa i madh është gjithë numri i tyre!
Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra;
kur zgjohem jam ende me ty.
Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time;
më provo, dhe njihi mendimet e mia.
Shiko, nëse ka tek unë ndonjë rrugë të keqe
dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Nga Psalmi 139