Një herë
disa zonja u mblodhën në një sallon bukurie, në konkursin “Duart më të bukura”.
Në juri, ndërmjet të tjerëve ishte dhe një jerond i shenjtë. Pas konkursit
jerondi refuzoi të jepte përfundimet. “Nuk mundem, tha, - do të pyes të varfërit
dhe ata do të më ndihmojnë”.
Sepse besoj
se duart më të bukura janë ato duar që ngopin një të uritur dhe ujisin një të
etur, që mbledhin lotët e një jetimi, e që kufizojnë dhimbjen e një shpirti të
lënduar. Janë ato duar, që shpërndajnë gëzimin tek të gjithë njerëzit.
No comments:
Post a Comment