I dashur mik!

Doja të të shkruaja dy fjalë dhe të tregoja sa shumë dashuri dhe kujdes kam për ty.

Të pashë dje kur ecje me shokët e tu.

Prita gjithë ditën, me shpresën se do të më flisje edhe mua.

Kur mbrëmja po afrohej, dhurova perëndimin e diellit dhe flladin për të të freskuar, dhe të prita sërish, por ti nuk erdhe.

U mërzita, por përsëri të dua, se jam miku yt. 

Mbrëmë të pashë kur të zuri gjumi dhe nuk durova dot pa të prekur qepallat, ndaj derdha dritën e hënës mbi fytyrën tënde. 

Të prita sërish, gati për të vrapuar drejt teje, por të nesërmen ti u zgjove vonë dhe nxitove për në punë.

Pikat e shiut që binin ishin lotët e mi.

Sot m’u duke shumë i trishtuar.

Zemra m’u pikëllua, sepse ta kuptoj dhimbjen.

Miqtë e mi më zhgënjejnë dhe më lëndojnë shumë herë,

por Unë i dua, edhe ty të dua.

Ah, sikur vetëm të më dëgjoje.

Do ta kuptoje se sa të dua.

I shkrova këto fjalë në qiellin e kaltër dhe në barin e gjelbër.

Ua pëshpërita gjetheve, pemëve dhe luleve shumëngjyrëshe.

Ua thashë maleve dhe kodrave dhe e bëra këngë dashurie në zërat e zogjve.

Të vesha me ngrohtësinë e diellit dhe e parfumova ajrin me aromën e natyrës.

Dashuria ime për ty është më e thellë se oqeanet dhe më e fuqishme se çdo dëshirë dhe nevojë e zemrës sate.

Ah, sikur ta dije se sa shumë dua të të ndihmoj.

Dua që edhe ti ta takosh Atin Tim.

Edhe Ai do që të të ndihmojë.

Edhe Ati është si Unë.

Vetëm më thirr, o njeri.

Vetëm më pyet.

Unë kam shumë gjëra për të të dhënë dhe për të ndarë me ty.

Por nuk dua të të shqetësoj.

Do të të pres, krijesa ime, sepse të dua.               

Miku yt, Jisui