Bekoi armiqtë e mi, o Zot! Edhe unë i bekoj dhe
nuk i mallkoj.
Armiqtë më kanë drejtuar te përqafimi yt, më tepër
sesa miqtë e mi.
Miqtë më kanë lidhur me tokën, kurse armiqtë më
kanë çliruar nga toka dhe kanë dërrmuar gjithë iluzionet e mia në botë.
Armiqtë më larguan nga dëshirat e kota të
botës, më bënë banor të huaj të saj dh më çliruan nga gjërat tokësore.
Ashtu sikurse një kafshë e ndjekur gjen strehë më të sigurt se një kafshë që
nuk ndiqet, kështu edhe unë kam gjetur strehën më të sigurt, i mbrojtur nën
strehën tënde, aty ku as miqtë, as armiqtë nuk mund ta humbasin shpirtin tim.
Bekoi armiqtë e mi, o Zot! Edhe unë i bekoj dhe
nuk i mallkoj.
Ata, më shumë se unë, kanë pohuar mëkatet e mia
përpara gjithë botës.
Ata më kanë kamxhikuar, sa herë që unë kisha
ngurruar të kamxhikohem.
Më kanë torturuar, sa herë që unë isha përpjekur
t’u shpëtoja torturave.
Ata më kanë ndëshkuar, sa herë që unë kisha
lajkatuar veten time.
Ata më kanë goditur, sa herë që unë isha fryrë nga
kryelartësia.
Bekoi armiqtë e mi, o Zot! Edhe unë i bekoj dhe
nuk i mallkoj.
Sa herë që e mbajta veten për të ditur, ata më
thirrën i pamend.
Sa herë që e mbajta veten për të fortë, ata më
përqeshën si të isha xhuxh.
Sa herë që desha të udhëheqë të tjerë, ata më
shtynë në ndonjë cep.
Sa herë që shpejtova të pasurohem, ata më penguan
me duar të hekurta.
Sa herë që kisha menduar se do të flija në paqe,
ata më zgjuan prej gjumit.
Sa herë që u përpoqa të ndërtoja shtëpi për një
jetë të gjatë dhe të qetë, ata e rrëzuan përtokë dhe më nxorën jashtë.
Me të vërtetë, armiqtë më kanë shkëputur nga bota
dhe i shtrinë duart e mia drejt cepit të rrobës Sate.
Bekoi armiqtë e mi, o Zot! Edhe unë ende i bekoj
dhe nuk i mallkoj.
Bekoi, shtoi dhe bëji më të ashpër kundër meje, që
përikja ime drejt Teje, të mos ketë kthim; që çdo shpresë imja te njerëzit të
shkatërrohet si rrjeta e merimangës; që prehja absolute të fillojë të
mbretërojë në shpirtin tim dhe që zemra ime të bëhet varri i dy vëllezërve të
mi të këqij binjakë: i kryelartësisë dhe i zemërimit, që të mund të mbledh
gjithë thesaret e mia në qiejt, që të mund të çlirohem përgjithnjë nga
vetëmashtrimi, që më mbështolli në rrjetën vdekjeprurëse të jetës gënjeshtare.
Armiqtë më bënë të mësoj atë që vështirë se ta
mëson dikush – se njeriu, përveç vetes së tij, nuk ka armiq të tjerë në botë!
I urrejmë të tjerët, kur gabimisht mendojmë që
janë armiq. Ata nuk janë armiq, por miq të ashpër dhe të pashpirt.
Në të vërtetë, e kam të vështirë ta them se kush
më bënë më shumë mirë dhe kush më bënë më shumë keq në botë: armiqtë apo miqtë.
Prandaj, bekoi, o Zot, si miqtë e mi, ashtu edhe
armiqtë e mi!
No comments:
Post a Comment